Column Jan Visser: Zomervakantie
Algemeen
Mijn ouders wisten niet wat vakantie was. Hooguit kon je een dag niet de koeien verzorgen, dan deed iemand anders dat een keer. Koeien worden daar onrustig van; een vreemde in de wei of op stal. Mijn vader had er ook een hekel aan, maar als je zoon of dochter trouwt of een naaste is overleden, dan moet er iemand anders komen.
Zo moeilijk hebben we het hem en mijn moeder niet gemaakt. Mijn oudste broer trouwde in Middelburg; dat was afzien, want we bleven slapen in Zeeland en vertrokken de volgende ochtend met de trein naar het Noorden. Zes weken vrij, soms zelfs zeven of acht weken, als er examen was gedaan. Altijd werken in de vakantie, want na twee weken wilde ik wel iets doen. Ik heb geholpen in de bouw als opperman, bij de benzinepomp gestaan tot in verpleegtehuizen bipsen schoongemaakt. Ik geloof niet dat ik daar slechter van ben geworden.
De zomervakantie heeft iets bijzonders. Je bent helemaal vrij. Een eeuwigheid denk je, maar voordat je het weet zijn de weken om.
Margriet en ik moeten elk jaar de zee even zien. Vooral de overtocht naar de Waddeneilanden vinden we heerlijk. Vlieland is nummer één, maar de Deense wadden zijn ook grandioos. Het vakantiegevoel begint al als we van huis wegrijden. We kijken elkaar aan, glimlachen, zuchten een keer diep, muziekje aan en het is goed. Het is net een ritueel. Waarom vind je dat leuk? Misschien omdat de stress van het reizen lager is dan naar andere bestemmingen.
Alhoewel ik mij een vakantie naar Vlieland kan herinneren, die in elk geval niet ontspannend begon. Ik had Margriet met onze twee meiden (3 en 1,5 jaar) op de kade afgezet en ik dacht dat de tickets voor de overtocht nog in de auto lagen. Na een aantal kilometers hard lopen naar de auto, niets kunnen vinden en terughollend naar de boot, hoorde ik steeds de hoorn voor vertrek van de veerboot. De kapitein had een zwak voor Margriet en wachtte op verzoek van haar tot ik terug kwam.... zonder kaartjes. Hij liet ons toch op de boot, waarbij ik zittend op het dek erachter kwam, dat ik de kaartjes gewoon in mijn overhemdzakje had zitten.
Zomervakantie. We hoeven nog even niets en misschien is de hele vakantie wel een ritueel. Je weet wat je wilt, vrijheid, even weg van de drukte en stress. Onthaasten en opladen om na de vakantie weer in het dagelijkse ritme te komen.
