‘Humor is voor mij vooral een manier om dingen te relativeren’

Na drie voorstellingen vol gehinnik en hoefgetrappel om hem heen, besloot Alex Klaasen dat het nu maar een keertje zonder andere ‘ponies’ moest. In No Ponies staat hij dus alleen op het toneel en gaat hij dapper én grappig zijn angsten te lijf. Dinsdag 21 november staat het multitalent in het Wilminktheater.

ENSCHEDE - “De andere ponies hebben mij verlaten”, grapt theatermaker Alex Klaasen (47), “de teugels zijn doorgesneden, ze dartelen vrij in de wei. Nu moet ik wel alleen het podium op.” 

In zijn succesvolle en bejubelde programma’s Showponies 1 en 2 en de kerstvariant Snowponies liet Klaasen een heerlijke mix van cabaret, show en musical zien. Moderne revues vol hilarische types, ontroerende en idiote liedjes en komische sketches. Die ingrediënten neemt hij mee naar No Ponies, al moet hij de klus nu in zijn eentje klaren.

Klaasen: “Ik heb in 2008 een solo gemaakt, Eindelijk alleen. Ik vond dat ontzettend leuk om te doen, maar daarna riep ik altijd dat ik nooit meer in mijn eentje op het toneel wilde staan. Ik merkte dat ik het eenzaam vond: alleen in de coulissen voor aanvang van de voorstelling, geen reuring in de kleedkamer. Dus heb ik Showponies ‘uitgevonden’. Ik dacht: dan is het elke dag heel gezellig en afwisselend. Dat was ook zo. Maar ik kwam niet zo happy uit de coronaperiode. Ik voelde dat ik daar een voorstelling over wilde maken. Heel persoonlijk.”

Alex wist: ‘’Volgens mij is het belangrijk als ik dat alleen doe. Bovendien vind ik het altijd leuk om het nét anders te doen dan de vorige keer. Vandaar No Ponies: geen anderen, alleen ik en het gaat over mij. Ik zie het als een vierluik: Showponies 1 was een identiteitsrevue, Showponies 2 was een coming-outrevue, Snowponies was een kerstrevue en No Ponies noem ik een angstrevue.”

Een angstrevue? Lachend: “Ik kan het een angstrevue noemen, maar misschien is het wel gewoon een midlifecrisis? Ik weet niet of ik daarin zit, maar het raakt er volgens mij wel aan. Ik ben nu 47 en dan komen er vragen als: Heb ik het goed gedaan tot nu toe? Wat wil ik nog? Waar sta ik? En ben ik jong of ben ik oud? Ik heb toch het gevoel dat ik al op de helft zit, de dood komt dichterbij. De onoverwinnelijkheid die je voelt als je jong bent, is weggeëbd. Zo voelt het een beetje. Vroeger kon ik makkelijk een nacht doorhalen, nu moet ik van een avond drinken een halve week bijkomen

Alex Klaasen speelt de voorstelling No Ponies op dinsdag 21 november in het Wilminktheater. De avond begint om 20.00 uur. Ga voor kaarten naar de website

www.wilminktheater.nl