Column: Ontmoet je gids

“Gebruik je verstand!” “Denk toch eens na!” We krijgen het met de paplepel ingegoten dat we de grijze massa in ons hoofd goed moeten gebruiken. Niemand die tegen jou als kind roept: “Gebruik je gevoel nou toch eens!” Dat is jammer, want je gevoel vertelt je vaak meer dan je verstand ooit zou kunnen. Je gevoel is een gids, die je de weg wijst door het leven; die je aanwijzingen geeft bij beslissingen of het oplossen van problemen.

Wat is überhaupt een gids? Naast een boekje met informatie dat je de weg wijst, een handleiding of naslagwerk, kan dit ook een persoon zijn: een begeleider, een bestuurder, een baken; iemand die je rondleidt. Of een padvindster tussen de 10 en 15 jaar jong.

Ieder van ons heeft een ‘team’ om zich heen van helpers: gidsen, engelen, overleden dierbaren, die wij meestal niet kunnen waarnemen. In elk geval niet met onze aardse ogen. Ik ben zelf nogal van de engelen. Ik werk al meer dan 15 jaar met hun energie. Ik leerde de Engelenkaarten kennen en kon hiermee mezelf en anderen een liefdevol duwtje in de rug geven door deze te leggen en te interpreteren. Mijn zesde zintuig werd steeds sterker en ik werd blij van de liefdevolle boodschappen die deze kaarten in zich hadden.

    ‘Al noem je me Arie’

Na een paar jaar had ik ineens het gevoel, dat ik de gids(en) van mijn spirituele team tekort deed. Ik bedacht me, dat ik misschien maar eens zo’n cursus ‘Ontmoet je gids’ moest gaan doen en gaf gehoor aan die gedachte toen er bij mij in de buurt een training werd gegeven door een vrouw, die ik betrouwbaar vond als medium en die bovenal nuchter was.

Eerst kregen we als groep een inleiding op onze gidsen; een leuk verhaal dat herkenbaar was. Natuurlijk waren we allemaal benieuwd of wij een enorme indiaan bij ons hadden of een oude, wijze monnik uit de Himalaya. Er volgde een geleide visualisatie, waarin ik mijn gids zou gaan ontmoeten. Ik maakte in mijn verbeelding een wandeling door het bos, klom daarna tegen een berg op en bovenop die berg zou ik een bankje zien. Ik had er, zoals gewoonlijk, aardig de pas in en was iets eerder op de berg dan de rest van de groep, zag geen bankje, dus ben tegen de boom aan gaan zitten die ik wél zag. Mijn gids zou eraan komen en ja: daar was ie! Een man in een helemaal wit pak, met een normaal postuur, met een kap op z’n hoofd. Zo’n pak om in te schermen. Ik zag dus zijn gezicht niet!

Ik hoorde de stem van de trainer zachtjes zeggen, dat je de gids dingen kon vragen. Ik zei in gedachten tegen hem: “Als ik niet kan zien hoe je eruitziet, vertel me dan je naam. Dan weet ik in elk geval hoe ik je moet aanspreken!” Ik hoorde toen een stem van binnen die zei: “Al noem je me Arie.” Daar kon ik het mee doen. Wat een grapjas! Ik vond het eerst helemaal niet leuk, maar zag er al snel de humor van in.

Het is dus blijkbaar niet nodig om een beeld van je gids te hebben. De energie is er en deze werkt mét je en dóór je. Hij of zij gidst je door het leven. Nou, mijn gids past in elk geval qua humor bij me en dat is een fijn gevoel!

Marleen Bode
uitvaartspreker en
trouwambtenaar
T: 06 5353 5605
W: marleenbode.nl