Vechtscheiding
Het kan hard gaan in de politiek; ben je het ene moment winnaar van de verkiezingen, het volgende moment ligt je nest onder de boom, zoals hier gezegd wordt over een verbroken relatie en is alles anders. Het ene moment word je kandidaat-minister genoemd, het volgende moment zeg je, dat je voor jezelf begint. Pieter Omtzigt, daar hebben we het natuurlijk over, scoorde vooral in het linkse deel van het CDA. Voor deze doelgroep is er geen alternatief; alle van oudsher landelijke, linkse partijen krijgen om de oren, alleen D66 en de VVD bieden een ontsnappingsroute. Maar eigenlijk zijn deze partijen te liberaal en te individueel, ze missen een gemeenschappelijk doel. Ze zijn meer van “In Enschede is geen armoede”, een uitspraak van VVD-fractievoorzitter. Ook de rechtse, kleine partijen bieden geen onderdak voor de linkse confessionelen. Blijven de kleinere, lokale, linksige partijen over, die volgend jaar een alternatief kunnen zijn voor de principiële kiezer.
Pieter is uit de partij gestapt en dat had hij niet moeten doen. Hij heeft nu geen platform meer. Ayfer, zijn echtgenote blijft voorzitter van de CDA-fractie in de gemeenteraad. Daarover is op de sociale media een discussie ontstaan. Er kan geen twijfel bestaan over het recht van haar om fractievoorzitter te blijven van het CDA, maar gevoelsmatig zit er iets dubbels in. Zoiets als op vakantie gaan naar Griekenland, als de rest van de bevolking het land niet uit mag.
Ik heb de afgelopen dagen een paar keer de kreet gehoord “niemand moet denken, dat hij groter is dan de partij”. Het is niet waar, de mens staat altijd boven een partij, het is de toetssteen van het democratisch gehalte van de desbetreffende instelling. Eén van de kritiekpunten op Pieter is dat hij onvoldoende energie zou steken in de problemen in de regio. Dat klopt wel een beetje; hij heeft prioriteiten op Malta, kop van Noord-Holland, Europees parlement, etc., maar de regio blijft weleens onderbedeeld. Op pagina 6 van de Tubantia van afgelopen maandag 14 juni staat dat Enschede 304 slachtoffers heeft van de toeslagenaffaire. Op de vraag of er geen voorschot aan de benadeelden uitbetaald kan worden, want het rijk vergoedt toch alle kosten, antwoordt PvdA-wethouder Arjan Kampman, dat er zeer schrijnende gevallen zijn, maar dat bevoorschotting incassoproblemen op zou kunnen leveren. Arjan en de rest van het college, ga je schamen. Het Rijk vergoedt de kosten! Waarom is het erg om alvast deze mensen in hun schrijnende situatie te helpen?
Jan Visser