Compromis
Ik heb twee weken geleden iets geschreven over de gedwongen keuze van het gemeentebestuur van Enschede tussen sociaal en liberaal, ook wel de warme en koude hand genoemd. Ik suggereerde toen dat het of het éne, of het andere was. De praktijk heeft me ingehaald, het is een compromis geworden, zoals zo vaak in ons kikkerlandje. Dat hoeft niet verkeerd te zijn, zo bereik je misschien een deel van wat jij wilt, maar het is meestal niet spectaculair.
Er is al lange tijd gedoe over de behandeling van uitkeringsgerechtigden door gemeente-ambtenaren. De gemeente wordt verweten eerst naar het geld te kijken en niet naar de persoon. De sociale wetten worden nauwgezet uitgevoerd, misschien wel te nauwgezet en mogelijk in strijd met de wet. Dat heeft ook gevolgen voor binnen de organisatie, voor de bedrijfscultuur, die als hard wordt omschreven.
Afgelopen donderdag 17 december moest het uur van de waarheid worden. De gemeenteraad zou het college ondervragen over de misstanden bij de Sociale dienst van Enschede. Arjen Kampman voerde als portefeuillehouder het woord namens het college. Aan de ene kant bood hij zijn excuses aan, waarvoor precies maakte hij niet echt duidelijk, aan de andere kant kreeg met name het Rijk de schuld van het te kleine budget, dat de gemeenten hebben gekregen voor hun nieuwe taken op sociaal terrein.
De meningen van de raadsfracties schoten alle kanten op, wat overbleef was de bereidheid van nagenoeg alle fracties om een beeld te krijgen van de omvang van het probleem en de aard ervan. Dit is duidelijk een vertragingstactiek, het voordeel is dat problemen die tot nu toe weggedrukt werden, bespreekbaar zijn geworden.
Toch een beetje twijfel over armoede en uitkeringen in Enschede? De dorie is dat dit meteen het laatste wapenfeit van dit college, dit jaar is. Het proces begint na het reces en dat is medio januari. Voor de voortrekkers van dit proces de zaak te bewaken en in de gaten te houden. Voor de coalitie de taak goed om zich heen te kijken en open blijven voor een kritische beschouwing van hoe en wat de gemeente deed en doet, met mensen die recht hebben op hulp. Hun probleem is jullie probleem en financiën zijn daar vaak een onderdeel van.
Want we weten met z’n allen best wat er aan de hand is en dat het voorstel voor nader onderzoek bedoeld is tijd te scheppen. 2021 begint met de Kamerverkiezingen en dat betekent dat de focus landelijk is. De vorming van een nieuw kabinet duurt ook zo’n half jaar en dan gaan we ons weer bezighouden met de gemeenteraadsverkiezingen. Donderdag is met veel pijn en moeite een compromis bereikt, maar het kan net zo goed het doodvonnis zijn geweest van de nieuwe, frisse wind, die door het Stadskantoor moet gaan waaien.
Jan Visser