Trienke
Nagenoeg alles gaat op slot. In de horeca vallen grote klappen. Ook bij culturele instellingen. Ik was 19, 20 jaar, alleenstaand en er kwam een nieuwe juf op de kleuterschool in het dorp. Trienke, een Friezin, lang, blond haar en van dezelfde christelijke bloedgroep. Niet dat ik daar een punt van zou maken, maar het bracht haar in hetzelfde sociale netwerk, zouden ze tegenwoordig zeggen. Ze kwam bij ons op de jeugdvereniging, waarvan ik toen voorzitter was. Maar één jaar hoor, toen sloeg de twijfel toe en werd ik voorzitter af.
Ik ging toen nog wel eens naar Groningen voor iets cultureels en ik nodigde haar uit voor een avondje ballet, daar kon ik me geen buil aan vallen dacht ik en zij blijkbaar ook. Het Noord Nederlands Danstheater trad op in de toen spiksplinternieuwe Oosterpoort. Ik was daar al een keer eerder geweest voor een optreden van de jazzgroup Sun Ra, een op de Egyptische cultuur gebaseerde muzikale voorstelling met verklede musici, dansers en danseressen in lange, goudkleurige gewaden. Mijn eerste ervaring met live-concerten. Verpletterend.
Maar dit was andere koek. Ik weet nog dat het Danstheater drie stukken danste, waarvan één geheel naakt, wat ik van tevoren niet wist. Ik schrok. Want wat zou mijn Friezin daarvan vinden? Na afloop praatten wij overal over, maar niet over de voorstelling. Wat kun je toch onvolwassen zijn, maar ja. Beiden kwamen we uit een klein dorp en voelden ons aan de ene kant alternatief, in elk geval anders dan de rest van het dorp en aan de andere kant stik onzeker. Midden in de nacht kwamen we bij haar huisje, aangezien ze nog geen kamer had gevonden, sliep ze bij kostouders. Die waren nog wakker. Trienke ging naar bed, ik dronk met de kostouders nog iets en ging naar huis.
De volgende dag kwam ze bij mij en ik bood haar een tekening aan met op de achtergrond onopvallend onder meer een naakte man met een knipoog naar de voorstelling. De verkering die wij niet hadden maakte ze uit en de tekening vond ze wel mooi, maar ze vroeg of ik de naakte man een broek aan wou tekenen. Tegen zoveel preutsheid kon ik niet op. Ze is niet echt lang kleuterjuf op de kleuterschool gebleven. Later trouwde ze met een zeeman. Ik met Margriet, zij was verpleegkundige. Die had al vaker naakt gezien. Ik mis de verrassing van cultuur!
Jan Visser