Sociaal
Zo vlak voor de kerstdagen, moeten de bestuurders van Enschede nog even een vuiltje wegwerken. Raad en college moeten nog een reactie formuleren op de vraag over het sociaal gehalte van het gemeentebeleid, een vraag gesteld door het Diaconaal Platform Enschede. Wat is er aan de hand? Het Diaconaal Platform is een vrijwilligersorganisatie, die mensen met sociale vragen en problemen opvangt en helpt. Dat gaat van het invullen van een formulier (30% van de Nederlanders is laaggeletterd) tot een terugbetalingsregeling voor schulden. Er is een groeiende stroom van mensen met sociale hulpvragen en de gemeente stuurt deze mensen door naar de vrijwilligers van Het Diaconaal Platform. Het platform ontvangt nu jaarlijks zo'n 3.000 mensen, maar vindt dit een verantwoordelijkheid van de gemeente. Sommige casussen zijn zeer complex. Ondertussen blijven de hulpvragen binnenstromen. Vragen waarvan je in je eigen wereldje vaak geen voorstelling kunt maken, soms zoals gezegd, zeer urgent en zeer complex. Maar er is nog iets. Het Platform ergert zich aan het soms, laten we het eigenzinnig noemen, gedrag van sommige ambtenaren en bestuurders. Laat ik duidelijk zijn; de meeste ambtenaren en bestuurders zijn aardige, gevoelige, hard werkende personen met het hart op de goede plaats, maar als je opdracht krijgt om de "randen van de wet” op te zoeken, wat doe je dan? Daarbij gaat het puur om geld. Zoals u weet is een instrument als Jeugdzorg en huishoudelijke hulp van het Rijk overgegaan naar de gemeenten. Het Rijk vond dat de gemeenten dit veel beter konden uitvoeren. De gemeenten zagen een pot met goud aan de horizon en gingen er helemaal voor ("Dat kunnen wij goedkoper, wij staan dichter bij de mensen”). Zelfs een extra Rijksbezuiniging kon het enthousiasme niet temperen. Het bleek al snel dat het enthousiasme minder werd. Geld was er te weinig voor alle taken die van het Rijk waren gekomen. Het Platform wil dat de gemeente haar verantwoordelijkheid neemt en ophoudt met vergaderen, onderzoeken, vertragen en haar kerntaak oppakt en dat is mensen die het moeilijk hebben in onze maatschappij helpen. Een uitkering is geen gunst, maar een recht. Een ambtenaar dient te helpen bij het vinden van een oplossing, niet alleen te kijken hoeveel je kunt bezuinigen op de aangevraagde uitkering. Daarbij voert hij de wet uit en zoekt hij niet de randen van de wet op, want dat gaat vaak ten koste van de burger. Die discussie voert de raad de komende weken. En eigenlijk is er maar één uitslag mogelijk. Bij een aanvraag voor een uitkering, huishoudelijke ondersteuning etc. krijgt een aanvrager waar hij/zijrecht op heeft en wordt een aanvrager op een normale wijze behandeld. Sociaal dus, menselijke maat en maatwerk. Daar kun je toch niet op tegen zijn?
Jan Visser