Recht
Mijn echtgenote zegt altijd, dat je bij alles wat je doet, jezelf in de spiegel moet kunnen aankijken. Vandaar deze column; ik wil mij in de spiegel blijven kunnen aankijken.
Het stikt in onze samenleving van de normen en de waarden. Waarschijnlijk denkt u daarbij aan zwaarwichtige onderwerpen vervat in dikke boeken, maar het begint al bij je moeder die wil dat je een jas aantrekt als je naar buiten gaat. “Ja, ma.” Dat betekent dat normen en waarden in je lichaam zitten. Tot in de vezels van je hersenen, want daar gebeurt het. Daar worden prikkels omgezet in gedrag. En daar vindt toetsing plaats aan jouw normen; wat doe jij wel en wat doe je niet en hoe beoordeel je het gedrag van anderen?
Voorbeelden van normen en waarden stonden vorige week vrijdag 30/10 in de Tubantia. Allereerst over de heer Sanderink. De rijkste man van Overijssel vecht met de moed van de wanhoop tegen een ex-vriendin/zakenpartner, daarbij bijgestaan door zijn nieuwe vriendin. Je ziet het voor je ogen misgaan. Een Haagse rechter - Sanderink is bij de meeste rechtbanken kind aan huis – heeft geweigerd een rechtszaak te starten. De rechter eist bindende mediation (bemiddeling), wil daarvoor een voorstel van beide partijen en als dat niet lukt zal hij op eigen houtje een knoop doorhakken, want de rechtszaken van Sanderink hebben al lang genoeg beslag gelegd op de overvolle agenda’s van de Nederlandse rechtbanken. Eigenlijk kan dit niet, want elke Nederlander heeft recht op toegang tot het recht. En toch doet hij het en ik denk dat ieder weldenkend mens de rechter groot gelijk geeft. Ondertussen brokkelt Sanderinks zakenimperium af; een Griekse tragedie in Overijssel “Van mensken met te volle geld.”
In dezelfde krant, deelt René Beunders van Sociaal Hart Enschede naar aanleiding van door de gemeente Enschede beantwoorde vragen, een gevoelige tik uit. De gemeente kan bepaalde documenten niet boven water krijgen, hetgeen een Enschedese traditie is en dit doet Beunders tot de conclusie komen dat deze documenten inmiddels ook wel verdwenen zullen zijn. Daar kan een procedure tegen gestart worden, maar weg blijft weg en beide partijen hebben al zoveel tijd en energie en dus geld in deze oorlog gestoken, dat je je afvraagt hoe zoiets kan. Denk aan de Haagse rechter, hij kent zijn pappenheimers en is het spuugzat.
Is er nou niemand van de betrokkenen in Enschede met een beetje gezond verstand, ambtenaar of niet, die durft te zeggen: “Als jij jouw juridische acties tegen de gemeente in het ronde archief gooit, dan gooi ik die van mij tegen jou er bovenop, want ik heb geen tijd voor deze flauwekul. Ik moet aan het werk.”
Jan Visser