Klaar mee
Langzamerhand begint iedereen strontziek te worden van welk virus dan ook. We dachten dat het over zou zijn als corona zou zijn uitgewoed, maar dit virus heeft blijkbaar meerdere levens en begint gewoon opnieuw. Het tegenovergestelde gebeurt bij de burgers, die zijn het spuugzat en worden lakser. Het is ook een oneerlijk gevecht; je moet maar geloven wat de deskundigen zeggen, want het virus is en blijft onzichtbaar voor het blote oog. Het karakter van de pandemie verandert wel, van een incidentje wat iedereen in eerste instantie dacht, wordt het blijkbaar een structureel iets, waartegen nog geen vaccinatie bestaat. Zoiets als tuberculose; je kunt je er tegen inenten, maar het blijft over de aardbol zweven. Dat betekent dat er een opdracht bijkomt bij de taken van de heren en dames medici; het volgen van en bestrijden van virussen, wereldwijd.
Als het coronavirus blijft, zijn de gevolgen ook anders. Bijvoorbeeld ziekenhuizen zullen blijvend voorbereid moeten zijn op bestrijding. Er zal een vaccin moeten worden ontwikkeld, waarvoor een wereldwijde campagne moet worden opgesteld en uitgevoerd. Daarvoor zullen internationale afspraken gemaakt moeten worden en internationale organisaties worden opgericht. Ook nationaal en regionaal zal dit gevolgen hebben. Een club als de GGD krijgt een compleet nieuwe taak erbij, met een geheel eigen dynamiek. Het optreden van de Veiligheidsregio’s zal worden geëvalueerd met de nodige aanbevelingen en constateringen van successen en mislukkingen. Dat zijn mogelijke organisatorische consequenties, maar er is meer. Onze samenleving zal veranderen; het reis- en feestgedrag zal verzakelijken. Het reisverkeer zal moeten afnemen om besmetting te voorkomen. Dat zal de hele economie raken, de horeca, het toerisme, busbedrijven, vervoer en transport, etc. Het leidt nu al tot faillissementen en dat zal zeker erger worden. De hele economie moet zich “resetten”. Online-verkoop zal toenemen, shoppen wordt meer een uitje dan gericht iets kopen. De binnensteden krijgen het moeilijk en zullen nog meer horeca krijgen, die volgens strikte regels gaan opereren. De bureaucratie zal toenemen. Maar de belangrijkste en meest verstrekkende gevolgen raken de mens als individu. Mensen voelen de beperkingen als een last. Kijk maar, hoe moeilijk het is om het aanraakverbod te handhaven en niet alleen door een minister van Justitie. Eén misser op ministerieel niveau en de boa`s weigeren te handhaven. Bruiloften die niet doorgaan. Mensen die depressief worden. En het meest schrijnende, bejaarden die geen bezoek mogen ontvangen. Dat moeten we niet opnieuw meemaken. Corona, we zijn er nog niet klaar mee, maar ik ben bang corona ook nog niet met ons. Economie is een kwestie van vertrouwen en dat is er even niet.
Jan Visser