Femke
Bij de laatste kamerverkiezingen ging GroenLinks met een grote touringcar op campagne. Lijsttrekker Femke Halsema stond over de volle breedte van de achterkant met de armen wijd uit elkaar, alsof ze wilde zeggen: ”Kom maar. Wij zijn klaar voor jou.” Aan de zijkanten stond een groepje kandidaat-GroenLinksers afgebeeld. Femke mocht de hele achterkant hebben, van rechts naar links, de overige kandidaten kregen wat er overbleef. Ik kwam hem tegen in Enschede. GroenLinks had blijkbaar een middagje “campagne” gedaan in de geboortestad van Femke.
Achter het stuur de chauffeur van dit onding en wie stond naast hem? Femke, druk pratend en wijzend reden ze mij achterna. Ik ging rechtdoor om linksaf te slaan vlak voor de afsluiting van het Stationsplein. De bus volgde en reed zich klem. Femke kwam blijkbaar niet zo vaak in haar geboortestad. De bus kon niet voor-, of achteruit. Toen Edwin (kapper) klaar was met mij, was de bus vertrokken. Ik ken de moeder van Femke, Olga Halsema, oud-wethouder te Enschede, getrouwd geweest met de directeur Sport en recreatie van de gemeente Enschede. Hoe dat mogelijk was, weet ik niet, maar de wethouder was dus getrouwd met een lid van de directie. Misschien waren ze daarom wel gescheiden. Overigens bleef ze de naam van haar ex gebruiken. Haar meisjesnaam was Fles. “Er zijn grenzen.”, zal ze gedacht hebben.
Afgelopen week verdedigde Femke tegenover de Amsterdamse raad haar gedrag tijdens de anti-racismedemonstratie op de Dam in Amsterdam, live uitgezonden via de computer. Wat viel als eerste op? Dat ze zo goed gekleed waren die Amsterdamse raadsleden. Meer dan de helft van de mannen droeg een stropdas. Mooie schoenen ook. Het tweede dat opviel, was de voorzitter. Hij maakte de indruk, dat zelfs bij een brand in de Stopera hij een lijstje in zijn zak heeft met daarop de volgorde van de ontruiming. En er was tijd voor het debat. Maar het meeste viel Femke op. Dat was tijdens dit debat haar redding, maar het kan haar ondergang in de toekomst nog wel eens worden. Haar attitude, GroenLinks, overtuigd van eigen kunnen. 1 Foutje kan, 2 foutjes is er een te veel, 3 is wegwezen. Zeker in Amsterdam. Want waar was Femke tijdens de demonstratie? Aan het demonstreren natuurlijk, bijna onmogelijk te bereiken. Ze had geen zin in het optuigen van het crisiscentrum, waarvan zij dan de voorzitter zou zijn en voelde veel meer voor meedemonstreren. Ze voelde meer voor haar priveleven als aktievoerder, dan voor het formele burgemeesterschap en heeft geprobeerd ruimte voor zichzelf te creëren. Die ruimte was er niet. Maar dat wilde ze niet zien. Om met een groot Amsterdammer te spreken: “Je ziet het pas, als je het weet.”(Johan Cruyff)