Afbeelding
Foto:

Hoop

75 Jaar geleden kwam de oorlog in Europa tot een eind. Het Duitse leger had zich overgegeven en veel kopstukken van het Duitse fascisme waren gevangen genomen en wachtten op wat de toekomst zou brengen. Voor sommigen was dat de doodstraf, anderen wisten op tijd weg te komen bijvoorbeeld naar Zuid-Amerika. In Azië werd nog gevochten, maar de oorlog zou daar door de atoombom beslist worden. Hitler had zelfmoord gepleegd in Berlijn. Goebbels had samen met zijn echtgenote en kinderen (zelf)moord gepleegd in de Berlijnse bunker waar het Duitse hoofdkwartier gevestigd was.


De wereld was klaar om de triomf dit jaar opnieuw te vieren, nog één keer. Het heeft niet zo mogen zijn. Er kwam een van oorsprong Chinees vuiltje voorbij, dat de wereld lamlegde. Treinen reden niet meer. Vliegtuigen bleven aan de grond. Grenzen werden gesloten en tienduizenden slachtoffers. We zullen door dat vuiltje de wereld met andere ogen gaan bekijken. Als één virus dit voor elkaar krijgt, houd ik mijn hart vast als er meerdere van dergelijke virussen zijn en als die op elkaar reageren.


De tweede wereldoorlog heeft ons geleerd dat we niet bang moeten zijn. We moeten moed tonen. Dat hebben soldaten van over de hele wereld ook voor ons gedaan. En we moeten ons bewust zijn van de eenheid van de wereld. We moeten, nee we mogen genieten van deze aarde, maar we moeten haar ook beschermen.


Hebben wij die aarde fatsoenlijk behandeld, de afgelopen 75 jaar? Ik wil niet alle ellende van de wereld op het bordje van de blanke man met grijzer wordende bakkebaarden leggen, maar daar lijkt het soms wel op. Zoals het virus door de wereld trekt, zo trekken ook mensenmassa’s door de wereld op zoek naar een plek met rust en voedsel. Stel u woonde in Afrika, had kinderen, maar niets te eten en geen geld, zou u niet alles doen om een veilig plekje voor uw kinderen te vinden? Dat zou u wel doen, dat zou zelfs uw plicht zijn.


Dat is een echt probleem en wij vinden pas vrede als we voor een dergelijk vraagstuk een oplossing hebben gevonden. Onze problemen zijn wereldwijd. Dat zal ook de oplossing moeten zijn; wereldwijd.


Jan Visser