Digitale democratie
In deze virusrijke dagen wordt in Enschede geëxperimenteerd met democratie via de digitale snelweg, het Internet. En ik moet eerlijk zeggen, het valt mij niet tegen, al mis ik de dynamiek van het debat.
Maandagavond twintig april, was een vergadering van de Stedelijke Commissie op de monitor te bewonderen en na enige kinderziektes in het verleden, ging het prima. Technisch gezien dan. Het onderwerp was namelijk het zogenaamde Maatregelenbeleid (strafkortingen) en dat is een zeer gevoelig onderwerp. Rechts vindt dat er strenger moet worden opgetreden en hard moet worden aangepakt, links wijst op de onevenredige hoge strafkortingen en de oneerlijke rechtsgang. Mensen worden beschuldigd en moeten zelf bewijzen dat hij/zij onschuldig is. En het gaat meestal ook nog nergens over. Een zoon met uitkering, die soms bij zijn moeder eet en dat op moet geven bij de gemeente. Waar heb je het over? Een mevrouw die een Doen-beurs vergeet te bezoeken, bereid is dat in te halen, maar toch een strafkorting krijgt. En die kortingen zijn niet kinderachtig, honderden euro’s en dat is een behoorlijke aderlating voor iemand met een bijstandsuitkering. En vergeet niet, die mensen hebben recht op een uitkering. Dat hebben we met z’n allen, democratisch afgesproken.
Voorzitter was maandagavond Rene Kreeft en ik moet zeggen, een prima voorzitter met de juiste rust en kalmte, want je bent meer een leraar met een rumoerige klas, dan gemeentebestuurder. Het voorstel voor een nieuwe verordening voor het strafkortingenbeleid zal er wel komen, maar de ergste scherpe randjes van het gemeentelijk beleid zijn er een beetje afgeschuurd. De gemeente moet sowieso eens kijken naar hun juridisch beleid. Bij een negatief vonnis, wanneer de gemeente dus in het ongelijk wordt gesteld door de rechter, gaat Enschede altijd in beroep. Dat doen ze om tijd te rekken; er kan zoveel gebeuren in de tussentijd. Mensen kunnen ziek worden, doodgaan, er niet meer tegen kunnen en toch akkoord gaan met een regeling. Voor de gemeente is een bezoek aan een rechtbank niet erg, het is zijn/haar werk. Een burger gaat door een hel, houdt het niet vol en laat het erbij zitten. Mensen zijn er gek door geworden. De bewijslast wordt omgedraaid; je krijgt een boete en je moet zelf bewijzen dat je onschuldig bent. Als de gemeente zegt, dat je een wet overtreedt, moet de gemeente dat bewijzen. Niet de burger. Waar macht in het spel is, is sprake van machtsmisbruik. Zelfs als je op zoek bent naar je recht.
Jan Visser