Amalia
Vorige week woensdag (26/2/20) zat ik de krant te lezen en werd het mij ineens duidelijk; we hebben geen koning meer, maar een belangenbehartiger. Ik zal het uitleggen. Op de voorpagina van Tubantia stond een mooie foto van Willem-Alexander met Amalia, onze kroonprinses. U kent mijn mening over het koningshuis. Ik vind dat je iemand niet kunt opzadelen met een dergelijke, zware taak. Maar ja, het duurt jaren voordat een kind kan zeggen: “Ik doe het niet.” en het geeft allerlei gedonder. Voorbeelden zat.
Maar in Nederland is iets aparts aan de hand, wij hebben een burgermeisje, dat vrijwillig gekozen heeft koningin te worden. En het lijkt alsof ze deze zware taak met twee vingers in de neus volbrengt; ze heeft een baan bij de VN, is moeder, begeleidt haar echtgenoot en runt als zzp-er een pr-bureau met een klant, de Koninklijke familie. Ze profileert Willem-Alexander, de meiden, zichzelf, Laurentien en Constantijn en gezin, als 1 familie, 1 gezin in dienst van dat landje aan de zee. Dat betekent dat de rest van de familie hun eigen gang kan gaan, inclusief Beatrix. Alles moet gewoon zijn, maar is dat natuurlijk niet. “Dat is niet raar, dat is bijzonder.”, zou juf Ank zeggen. Het bijzondere is dat dat “gewone” gezin, trendsettend voor andere vorstenhuizen is. Máxima straalt als ze groots mag uitpakken, inclusief familiejuwelen en sjerp. En als dat niet kan is ze in staat door middel van kleding (hoeden!) en accessoires duidelijk te maken waar het echt om draait; om de Koninklijke familie.
Want zij heeft een doel voor ogen. Allereerst wil zij bewijzen deze functie aan te kunnen. Ten tweede, wil zij voor het koningshuis een rimpelloze overgang. Het kan best zijn dat Amalia twijfels heeft en ik denk dat een eventuele niet-opvolging voor Amalia mogelijk moet zijn. Máxima heeft een idee en dat geeft de koning rust en zekerheid. Kijk maar naar hem; hij zit lekker in zijn vel, want hij heeft een gelijkwaardige partner met brains. Máxima heeft een tegenstander. Dat is ze zelf. Toen Amalia een paar zinnetjes zei tegen de pers, kwam opeens Máxima in beeld, die zich ermee bemoeide. Toen werd ze opeens fel, maar ze is ook de moeder die haar kinderen beschermt. Amalia kent haar grenzen wel en het is niet erg als ze een beetje vrijheid zou krijgen. Máxima heeft eens een interview gegeven aan een krant gemaakt voor daklozen. Lijkt mij ook een goed idee voor haar dochter, om ervaring op te doen.
Jan Visser