Vliegen
Onze oudste dochter ligt in het ziekenhuis in Myanmar. Ze heeft trombose in haar been. Oorzaak, waarschijnlijk de zeer lange vliegreizen zeggen de geleerden.
Als ik het goed begrijp kan een trombose meerdere oorzaken hebben, maar is vliegen bij trombose altijd een groot risico. Vliegen fungeert als trigger; luchtdrukverschillen of onverwachte bewegingen kunnen ervoor zorgen dat bloedstolsels losschieten, terwijl ze voorzichtig op moeten lossen door bloedverdunners. Trombose kan levensbedreigend zijn. Inmiddels is tot ieders opluchting het been iets dunner geworden en hopen we dat het de goede kant op gaat. Wat hebben we ons zorgen gemaakt. Uit dit alles blijkt de kwetsbaarheid van de mens. Dochterlief wordt daar in het ziekenhuis als een koningin behandeld, maar het lijkt wel of de tijd daar een eeuw heeft stilgestaan voor wat ziekenhuizen betreft.
Ze zou eigenlijk naar Bangkok moeten voor behandeling, maar ze mag niet vliegen. En dus kwam Bangkok naar haar toe; twee artsen haalden 12 buisjes bloed en keerden haar binnenstebuiten. Zoiets drukt je met de neus op de feiten. “Pap ik heb een goed leven gehad, mocht het misgaan”, zei ze laatst in een moment van telefonische reflectie, “Ik heb een hoop gezien van de wereld. Ik heb fantastisch werk, heb de liefde van mijn leven gevonden en voel de liefde van heel veel dierbaren om mij heen. Het is goed zo.” Haar levensgeliefde komt uit Zuid-Amerika, Colombia om precies te zijn. En hij is de meest vriendelijke, lieve, intelligente man die ik ken. Nee, dat lieg ik, ik ken er nog 1 en die is getrouwd met de andere dochter.
Ze hebben elkaar in Bangkok ontmoet; zij als startende ondernemer in de journalistiek, hij als conflictbeheerser in oorlogsgebieden. Zo had Luis o.a. als laatste strohalm een muziekproject ontwikkeld voor jongeren met verschillende achtergronden. Ze moesten een wereldbekende muzikant uit de regio strikken voor een video. Muziek verbroedert, het werd een groot succes. Nu wordt hij per 1 mei in het Midden-Oosten neergezet. Deze week moest hij een nieuw diplomatenpaspoort regelen, maar hij kiest ervoor om nog even bij dochterlief in het ziekenhuis te blijven. Het verbaast mij dat er tegenwoordig nog jongelui zijn, met zoveel nuchterheid en idealisme, dat ze daarvoor alle schepen achter zich verbranden. Maar zo zien zij het niet. Zij zien het als roeping, als invulling van hun leven. En als een voorrecht om het te kunnen doen. En als ze daarbij het geluk hebben de liefde van hun leven te vinden en te houden, is ze dat genoeg. Meer dan genoeg.