Kerst
Ik kom uit een redelijk streng gereformeerd gezin. Mijn vader was niet zo streng, maar mijn moeder wel. Toen ze gingen trouwen switchte mijn vader van geloof en werd van hervormd gereformeerd. Ik heb mij wel eens afgevraagd wat er gebeurd zou zijn als hij dat niet gedaan had. Ik denk dat het huwelijk niet zou zijn gesloten. Opvallend trouwens, bij mijn schoonouders gebeurde hetzelfde; mijn schoonvader ging over en mijn schoonmoeder bleef bij haar kerk.
Bij streng gereformeerden is ook nu nog Kerst een religieus feest; alle heidense symbolen en gebruiken zijn uit den boze. Cadeautjes met Kerst? Geen denken aan. Kerstballen? Natuurlijk niet.
Drie keer naar de kerk zul je bedoelen. Kerstgroen en bloemen in de kerk. Geen sprake van. In de loop van de tijd werd het thuis iets gemakkelijker. Sinterklaas bleef het grote giftfeest, maar er kwamen takken in een soort kerststukje met brandende kaarsjes en op de lange duur zelfs een kerstboom, ook met brandende kaarsjes en een emmer water achter de deur. Trouwens, toen Margriet bij ons thuis kwam, pleurde zij een stuk of wat kerstbomen in de boerderij en was het gedaan met de kille kerst. Hoe dubbelzinnig het was bleek ook; wij mochten als kind op Tweede Kerstdag met de kinderen van de zondagschool het kerstfeest vieren. Dan werd het kerstverhaal voorgelezen en de kinderen die naar de hervormde zondagschool gingen, kregen een cadeautje. Meestal een christelijk boekje. Ik zie nog een boekje met een sneeuwvlakte op de voorpagina met een spoor van hondenpootjes, dat naar een huisje in de verte leidde. Wij, die niet naar de zondagschool gingen, kregen een mandarijntje.
Mocht u denken dat dit alles een kras op mijn ziel heeft achtergelaten, moet ik u gelijk geven. Dat is natuurlijk een grapje maar het vormt je wel.
Onze kinderen werden groter en gingen hun eigen gang. Weet u dat op de middag voor de Eerste Kerstdag het een traditie is dat de jeugd van Enschede samenkomt op de Grote Markt? Onze meiden vinden het nog steeds erg gezellig. Wij verheugen ons op de komst van onze oudste dochter uit Myanmar. Kerstfeest in Holland en ook de andere dochter met schoonzoon zullen er weer zijn. Wat is er van het oude kerstfeest overgebleven? Margriet en ik, zien samen met onze kinderen Kerst nog steeds als familiefeest, waarbij wij altijd met weemoed denken aan familieleden die ons zijn ontvallen. Maar we genieten van Kerst zo lang het kan en hopen dat er niet veel mensen te lijden hebben van eenzaamheid deze dagen. Dat gun je niemand.
Ik wens u fijne Kerstdagen.
Jan Visser