Verwondering
Over enkele weken begint het jaar 2020. Het klinkt als iets magisch. Zo'n mooi rond getal vroeg jaren geleden natuurlijk om inspirerende vergezichten, stippen op de horizon en grootse plannen. Ook Enschede.
In de gemeentelijke Toekomstvisie 2020 die opgesteld is in 2008, staat beschreven dat Enschede dan een stad is, die in Europa naam heeft als Kennisstad. Die het kloppende hart is van het Euregionale gebied dat Netwerkstad Twente en de Duitse steden Munster en Osnabruck verbindt. Een stad ook waar iedereen een betaalde baan heeft en/of zich op een andere wijze inzet voor de gemeenschap. Waar de sociaal-economische verschillen kleiner zijn dan in 2010, omdat iedereen deelt in groei en welvaart. Het probleem in de Gemeentelijke Toekomstvisie 2020 was de maatschappelijke tweedeling. Daar lag een belangrijke opgave. De afgelopen weken was de raad druk met de programmabegroting. Waar gaat het geld naar toe? EnschedeAnders heeft de afgelopen jaren vaak de maatschappelijke tweedeling genoemd. Heeft iedereen een baan? Nee! Zijn de sociaal economische verschillen kleiner geworden? Nee! Integendeel! De kloof tussen arm en rijk wordt steeds groter. Ouderen kunnen nog moeizaam de eindjes aan elkaar knopen. Moeten vechten voor een uurtje huishoudelijke ondersteuning en ondertussen geeft het college handenvol geld uit aan grote projecten, zoals De Kop Boulevard, een project met een enorm financieel risico. Maar een paar zwembaden openhouden kan blijkbaar al niet meer.
Ondertussen zitten er nog steeds 6.000 mensen in de bijstand en is de maatschappelijke tweedeling nog schrijnender. Het college maakt zich druk om fietsstad 2020 te worden, terwijl onderzoek uitwees dat ongeveer 20.000 gezinnen in armoede lijden en 10.000 op het randje balanceren.
Enschede is op weg naar een sociale recessie. Effecten van bezuinigingen, bijvoorbeeld in de zorg ijlen altijd na. Ze worden pas na verloop van tijd zichtbaar, in termen van gezondheidsverlies, kwaliteit van leven en nog meer armoede. College legt de nadruk op het zelfoplossend vermogen van onze inwoners. Daarbij worden inwoners nog meer afhankelijker van, buren, vrijwilligers en mantelzorgers en de laatste groep is al overbelast. Wij kwamen met een motie om een jaarlijkse mantelzorgdag te organiseren op 10 november, de Dag van de Mantelzorg. Het verwonderde ons dat de SP tegenstemde. Juist op zo'n dag kun je mantelzorgers in beeld krijgen, kun je ze in het zonnetje zetten, kun je hun voorlichten over mogelijke ondersteuning en kunnen we onze waardering tonen. Nu doet Enschede niets en ligt de hele mantelzorgwaardering en ondersteuning op z'n gat.
Verder is de situatie bij de wijkteams zeer zorgelijk. De wettelijke termijn van 8 weken wordt al lang niet meer gehaald. Er zijn grote achterstanden. Wijkcoaches hebben veel op hun bordje gekregen. Er moet een plan van aanpak komen voor het wegwerken van de lange wachtrijen bij de wijkteams. Hiervoor hebben we een motie ingediend, die breed werd gesteund, behalve Burgerbelangen, VVD en D66 stemden tegen. Verwonderlijk was, de tegenstem van D66, wel de wijkteams bespreken, maar niet een plan van aanpak? Ze krijgen in ieder geval wel door dat er iets aan de hand is. Dat Burgerbelangen tegenstemde was ook verwonderlijk, willen ze de problemen niet zien bij de wijkteams, of moesten ze hun eigen wethouder beschermen…. We maken ons op voor de Toekomstvisie 2030. Het wordt tijd dat we de echte problemen aan gaan pakken of willen we over 10 jaar weer zeggen: "De maatschappelijke tweedeling, daar ligt een belangrijke opgave?"