Afbeelding
Foto:

Molenstreek 3

Afgelopen zondagavond de eerste uitzending van het nieuwe seizoen gezien ’Zondag met Lubach” met Arjen Lubach. Die seizoensindeling van de omroepen heb ik nooit begrepen, maar dat zal wel aan mij liggen. Het tv-seizoen begint blijkbaar in oktober. Nou ja. De eerste uitzending van het nieuwe seizoen en verdorie Arjen zegt iets over Lutjegast. Dat doet hij zelden, ik heb hem één keer eerder over Lutjegast gehoord en toen noemde hij mijn en zijn geboortedorp “Binnen-Mongolië”. In het boek der boeken over Lutjegast: “De huizen van Lutjegast” staat dat zijn ouders in 1975 in een betrekkelijk nieuw huis aan de Molenstreek kwamen wonen en in de negentiger jaren Lutjegast verlieten.

De molen waaraan de straat haar naam ontleent was bij een storm in 1933 in de brand gevlogen door oververhitting. Het onderste deel van de molen staat er nog, maar het binnenwerk wordt nu aangedreven door een elektrische motor.

Ik was 22, 23 jaar toen de Lubachs het huis aan de Molenstreek kochten en studeerde geschiedenis aan de Rijksuniversiteit in Groningen. Later ben ik geswitcht naar rechten en daar kwam ik mijn nieuwe dorpsgenoot Derk Lubach, de vader van Arjen tegen bij de colleges die hij gaf. Hij gaf college over recht van gemeenten, lagere overheden zoals dat in jargon heet.

Het huis waar Lubach woonde hadden mijn broer en ik ook bekeken; want mijn broer had trouwplannen. Het huis was nieuw met veel privacy, het staat naast het kerkhof. Geen last van de buren, dachten wij, maar sommige mensen willen niet naast een begraafplaats wonen. Kan ik mij iets bij voorstellen, maar veel problemen zou ik er zelf niet mee hebben.

De Lubachs kochten het huis en voor de integratie met de dorpelingen werd Lubach lid van de volleybalvereniging. Als je in Lutjegast kwam wonen had je twee mogelijkheden voor integratie; muziek of volleybal. Zo kwam ik Lubach niet alleen op de RUG tegen, maar ook dinsdagavonds in de sportzaal van het dorpshuis. Hij was niet zo spraakzaam. Wel gelovig. Ze gingen naar de kerk en Arjen naar de christelijke lagere school.

En nu viert zijn zoon triomfen op de televisie, maar ook in het theater. Het is onvoorstelbaar hoeveel teksten hij al geschreven heeft. Voor radio en tv en moderne media, maar ook boeken, cabaretteksten voor anderen, etc., etc. Hij is perfect in de timing, cabaret is timing wordt er wel eens gezegd. Je moet toch een aangename voorstelling in elkaar kunnen draaien van (oud-)Lutjegasters.

Jan Visser