Klinkertjes
We bouwden een huis in Wirdum, zo'n 10 kilometer ten zuiden van Leeuwarden. Het ontwerp van het huis hadden we op het netvlies, maar de tuin was wel even iets anders. Te veel wensen: spelen voor de kinderen, moestuin, waslijn, bloemen, veel bloemen vooral rond de serre. We waren verliefd op de oude Friese waaltjes en we hadden geluk. De oude waaltjes van de veemarkt in Leeuwarden gingen eruit, omdat op die plek een nieuwe hal kwam. De steentjes waren zeer geliefd en iedereen kon er op bieden. Dat hebben we gedaan en een paar uur later werden er twee zandauto's met waaltjes bezorgd, plus een lading zwarte bazaltblokken.
Alles werd bestraat met de oude waaltjes, inclusief de oprit. Later verhuisden we naar Enschede. De nieuwe eigenaar van ons huis in Friesland had geen gevoel bij de steentjes en wilde liever grindtegels… Vond hij veel gemakkelijker in het onderhoud. We mochten ze wel meenemen. Ik heb nog een offerte aangevraagd voor de kosten van vervoer van twee vrachtwagens klinkers van Friesland naar Twente, maar Margriet zei die waaltjes horen bij het huis. Eerlijk gezegd liggen ze er nog. Blijkbaar heeft de nieuwe eigenaar het licht gezien.
Bij de verbouw van onze huidige boerderij hebben we zoveel mogelijk gebruik gemaakt van tweedehands bouwmaterialen; spanten, gebinten, tegeltjes, oude deelklinkers, waaltjes, keien. Oude bouwmaterialen is big business geworden. Over duurzaamheid gesproken.
U zult begrijpen dat wij cultureel erfgoed koesteren. Steden met cultureel erfgoed doen het beter dan andere steden, trekken meer toeristen en hebben minder werkeloosheid.
En dan hoor je dat er op de Usseler Es een historische wegen worden vervangen. Alle oude steentjes zouden worden vermalen (zei men) en nieuwe betonklinkers en/of asfalt zou erin komen. Alle alarmbellen gingen in huize Visser af. Het eerste wat er moest gebeuren was het stilleggen van het opbreken van het weggetje. Dat gebeurde, maar maandagmorgen begonnen ze weer te graven, maar te diep graven mogen ze niet; de es is archeologisch beschermd. Een wethouder hoort dit te weten. Hoort ook te weten dat je bij de Usseler Es historisch besef moet hebben. Afgelopen maandagavond was er een discussie met het college over de hele kwestie in de Stedelijke commissie. Twee wethouders hielden alle opties open en gaan opnieuw de buurt in. Als dat een maand geleden gebeurd was, was er niets aan de hand geweest. Als ze advies hadden ingewonnen over de cultuurhistorie was het ook niet zover gekomen. Met goede communicatie kun je processen sturen. Met slechte communicatie zak je in de modder. Hoofdregel: praat met externen en niet alleen met ambtenaren. Praat, zoek de mensen op. Doe gewoon je werk en denk na!