Vakantie
Vakantie, veertien dagen helemaal vrij. Een eeuwigheid, denk je. Voordat je het weet, ben je al weer aan het schrijven, kijk je achterom en is er van alles gebeurd. Alles is in beweging en toch blijft alles hetzelfde.
Wij zijn nog niet weggeweest, maar we zijn wel van plan nog een weekje in Nederland te zwerven. Twee sterfgevallen in de familie bevorderen ook niet het vakantiegevoel. Wat mij opvalt, is de aandacht van de pers voor het afwijkende vakantiegedrag, waarbij thuisblijven afwijkend is. Mensen hebben soms geen zin in al dat gedoe. Het geregel vooraf, de stress, om maar te zwijgen over het vliegen. Mijn dochters en schoonzoons stappen in het vliegtuig alsof het de buurtbus is met Harry aan het stuur, maar ik heb nog altijd een prop ter grootte van een meloen in mijn maag.
Bovendien was onze oudste dochter uit Myanmar thuis en die had een interview in de Tubantia over haar werk daar in Zuidoost Azië. Een prachtverhaal in een prachtvormgeving over haar gedrevenheid. Zo nuchter als een Twentse eik met de passie van een tangodanseres. Ze wil iets betekenen in deze wereld en ze weet dat dat op bepaalde plekken gevaarlijk kan zijn. Ouders bezorgd? Natuurlijk! Kinderen. De jongste heeft een nieuwe baan. Allebei weten ze wat ze willen en vooral wat ze niet willen. De oudste is al weer terug naar de chaos in het Verre Oosten, de jongste trekt met schoonzoon van b. naar b. in Ierland, bed en breakfast bedoel ik.
Nu papa en mama nog. Ik wil graag naar Terschelling, maar Margriet is – denk ik - bang dat dat vier avonden Hessel wordt en dat vindt ze twee te veel van het goede. Van mij mag het elke avond Hessel zijn. Ik heb iets met eilanden. Vind de overtocht al heerlijk. Van de Nederlandse wadden hebben we ze allemaal gezien. Vlieland is nummer 1, maar de Deense wadden zijn ook grandioos. Waarom vind je dat leuk? Ik weet het niet. Misschien omdat de stress van het reizen lager is dan naar elders. Het is net een ritueel; de boot, het krantje, de koffie met gevulde koek, patat met een lekkerbekje. Je weet wat er komen gaat: "Mam, zeehondjes op het strand."
Daarvoor doe je het. Misschien is de hele vakantie wel een ritueel. Je weet wat je wilt, vrijheid, even weg van de drukte en stress. Onthaasten en opladen om na de vakantie weer in het dagelijkse ritme te komen. Zo verandert alles en blijft alles hetzelfde.