Warm.
Het waren warme weken! Mijn man en ik hebben niet gauw last van hoge temperaturen, maar mijn moeder (94 jaar) had moeilijke weken. Lopen vanaf haar kamer naar de keuken lukte niet. Slapen onder een lakentje en even later toch koud worden. Dekbed dan toch maar over en een kwartier later bloedheet zijn. Geen eetlust, dus bloedsuiker in de war. Ouderen en hitte, het blijft een zorgelijke combinatie.
Mijn man en ik zijn nog aan het genieten van de vakantietijd. We klungelen lekker aan. Binnenkort gaan we nog een klein weekje weg. Sinds mama bij ons in huis woont, is weggaan niet zo eenvoudig. Maar gelukkig hebben we een echtpaar dat vervangende mantelzorg verleend. Vakantie…Vroeger waren Wales, Schotland, Ierland favoriet. Toen de dochters nog klein waren, zijn we jarenlang naar Vlieland geweest. De Dorpsstraat uitfietsen en je ziet het huis met de rode geraniums aan het balkon. Onder de vuurtoren, met zicht op de Waddenzee. Onze vaste plek. Toen ze ouder werden, wilden ze graag naar Frankrijk en Portugal. Jan en ik vonden het prima, als we maar niet de hele dag op het strand moesten liggen. De meiden kozen de ene dag wat we gingen doen en wij de andere dag. Ze hebben nooit gezeurd, als we weer een museum of een basiliek wilden bezichtigen en wij deden "vrolijk" wat zij wilden.
De vakantie in Portugal, maakte bij mij veel los. Ik wilde namelijk niet meer naar huis! Was op slag verliefd. Zag de prachtigste huizen aan de Atlantische Oceaan, met het mooiste uitzicht ooit. Blauw/ groen zeewater met witte stranden. Het klimaat is prachtig, de straatsteentjes warm van de zon. Er zijn de mooiste kuipplanten (olijfbomen, citrusbomen, oleanders, ik ben er dol op) en het andere dagritme. 's Morgens vroeg op, in de middag een siësta en 's avond tot laat buiten zitten, met een zeebriesje. En dan het aller-fijnste: slapen met de ramen open en het geluid van de branding op de achtergrond. Ik wou direct een bed en breakfast beginnen.
Natuurlijk moesten we naar huis, waar ik drie maanden lang heimwee had naar Portugal. Het jaar daarop terug naar Portugal. Deze keer naar Tavira, een heel klein charmant stadje in de Oost Algarve. Op een avond moesten we eerst twee trappen op om bij een restaurantje te kunnen komen. Eten op het dakterras, waar de was nog aan de lijn hing. We moesten glimlachen, gingen zitten en bestelden de vis van de dag, 's ochtends vers gevangen.
Het was een heerlijke avond, onder de lakens en het ondergoed van de restauranteigenaar. Nog steeds verliefd op Portugal, maar van het wonen is niets terecht gekomen. Ik zou mijn familie missen. Ik zou mijn werk missen en ik zou de herfst missen. Elke keer als ik bij het stadhuis ben en op de Klokkenplas de bestrating zie, moet ik aan Portugal denken. Dezelfde kleine steentjes. En och, in Vlieland hoor je ook het geluid van de branding. Blijven over warme vakantiegevoelens.
Margriet Visser
Raadslid EnschedeAnders