Witte brood
Op 21 maart jl. waren er verkiezingen voor een nieuwe gemeenteraad. In Enschede kreeg de lokale partij Burgerbelangen Enschede (BBE) de meeste stemmen en stootte daarmee D66 van de troon. D66 werd tweede, daarna volgden VVD, SP, CDA, PvdA, CU, EnschedeAnders, GroenLinks,DENK, Democratisch Platform Enschede (willekeurige volgorde) om rechts te eindigen met de PVV.
Nu hadden de deelnemers aan het oude college elkaar eeuwige trouw beloofd, maar die duurde maar een paar dagen, want BBE mocht de stoelendans gaan leiden en toen wist iedereen opeens weer wie de baas is direct na de verkiezingen; de lijsttrekker van de grootste fractie. Staat in geen enkel wetboek, maar elke bestuurder of politicus kent de regel en accepteert de consequenties.
De collegevorming duurde lang en was procedureel gericht, inhoudelijk was het niet sterk, maar misschien kon dat niet anders. Verder was het opnieuw passeren van de SP opvallend. Ook het CDA werd gepasseerd, hetgeen bij de christendemocraten veel kwaad bloed heeft gezet. Gelukkig werd de ex-CDA-wethouder van Enschede, burgemeester in Oldenzaal.
Wat duidelijk is, is dat de machtswisseling een moeizaam proces is in Enschede, dat nog lang niet uitgekristalliseerd is . En dat betekent dat er nog gestreden wordt binnen de coalitie. De wensen van de coalitie zijn bekend, want verwoord in de eerste begroting van het nieuwe college. En die blinkt uit in opportunisme; het is niet het college van de grote idee"en. Wat opvalt bij de oppositie is de grote verscheidenheid in het politieke spectrum. Samenwerking van alle oppositiefracties lijkt een onmogelijkheid, zeker op het gebied van vreemdelingenbeleid. In feite wacht politiek Enschede op duidelijkheid over de onderlinge relaties en dat proces is niet altijd voorspelbaar; BBE moet nog wennen aan hun nieuwe rol, evenals D66, waarbij de laatste meer last zal hebben van de achterban, dan de eerste. D66 kent veel jonge honden, met een grote geldingsdrang en gewend de eerste viool te spelen op hun beleidsterrein. Nu kan dat niet meer, D66 is niet meer de grootste fractie maar blijft wel in de coalitie met alle beperkingen die daar bij horen. Het probleem van dit machtsvacu"um is dat het gepaard gaat met machtsuitbreiding van de ambtelijke organisatie. Een nieuwe wethouder kan niet anders dan vertrouwen op zijn ambtenaren. Maar als er ook nog iets moet gebeuren op het gebied van bedrijfscultuur, dan is het zaak zo snel mogelijk de neuzen dezelfde kant op te krijgen. Want dat daar iets moet gebeuren is duidelijk. Dit college mag niet blijven steken in opportunisme, waardoor zaken van de langere termijn niet worden aangepakt. Ik noem de financi"ele positie van de gemeente en van FC Twente, die nauw met elkaar verbonden zijn. Maar misschien wel belangrijker is het opruimen van de resten van de oude ambtelijke, politieke cultuur. Aanpassen aan een bedrijfscultuur gebeurt binnen een half jaar, het veranderen van de bedrijfscultuur duurt tussen de zes en tien jaar. En als je maar vier jaar de tijd krijgt, dan lijkt de keuze niet moeilijk. Soms moet je in het algemeen belang over je eigen schaduw heen springen. Als iemand dat moet kunnen is dat wel een gymnastiekleraar.