Dierenarts in een dierenasiel.
Zoals iedere dierenarts was en ben ik dol op dieren, maar beroepsmatig kwam ik er al snel achter dat deze liefde niet wederzijds is. Veel dieren vinden mij best spannend. Gelukkig is er dan altijd nog de eigenaar. Niet alleen heb ik veel bijzondere mensen ontmoet maar ook heb ik ervaren hoe uniek en magisch die band tussen mens en dier kan zijn. En dan. Ja dan zijn er ook dieren waar dit ineens niet meer voor geldt, dieren in het asiel. Zij zijn eigenlijk even weesdieren, even zonder hun menselijke maatje. Dat klinkt droevig en is het vaak ook. Maar tegelijkertijd maakt het voor mij dat in alles wat ik doe ik het dier nog meer centraal kan stellen. Is wat ik doe wel in het belang van het dier, is hoe ik het doe wel plezierig voor het dier. Tijd, geld, menselijke emoties spelen nu een andere rol. Mijn kernvraag bij alles wat ik doe is het dier, nu meer dan ooit. Dat wil niet zeggen dat tijd, geld en emoties geen rol spelen, integendeel zelfs, maar doorslaggevend is zoveel mogelijk het dier. Inmiddels ben ik dertig jaar dierenarts en nog steeds ervaar ik het als het mooiste vak. Iedere dag dat ik werk, maar ook vaak daarbuiten, denk ik aan mogelijkheden die er nog kunnen zijn vanuit mijn vakgebied voor deze dieren. Iedere dag geeft mijn werk mij energie. Pijn en verdriet kom ik zeker tegen, maar gedragen door een onovertroffen bevlogen team overwinnen wij dit ook met z'n allen. Prachtige momenten zijn hoe onze dieren op onze dierverzorgers steunen en het mooist van alles is het natuurlijk weer als het dier herenigd wordt met een nieuw menselijk maatje en je die vonk ziet van een nieuwe magisch avontuur.
Claire Laane, dierenarts Dierenopvangcentrum Enschede
