Column Yarden: Jochem de uitvaartassistent
Op een druilerige ochtend draai ik mijn auto een lang grindpad op. Op weg naar Arie, die ondanks zijn leeftijd van 93 jaar onverwachts is overleden. Zijn vrouw Nel opent de deur en we drinken samen een kop koffie. Ze vertelt uitgebreid over hun mooie leven samen.
Ze zijn al ruim zeventig jaar bij elkaar en wonen nog steeds zelfstandig op deze prachtige boerderij. Ze neemt me mee naar de slaapkamer. "Kom, dan kun je even bij Arie kijken." Door het slaapkamerraam zie ik de koplampen van een auto die aan komt rijden. "Dat is onze zoon. Hij komt samen met Jochem, onze kleinzoon. Hij wil opa nog graag even zien maar we twijfelen of we dat wel moeten doen", zegt Nel. Ik besluit om met mijn antwoord te wachten tot ik Jochem heb gezien en gesproken. Jochem stapt uit. Ik schat hem een jaar of acht. Hij stuift de slaapkamer binnen en kruipt zonder twijfel bij opa in bed. Aait opa zachtjes over zijn haren en weigert om uit bed te komen als zijn vader en oma dat vragen. Zij weten duidelijk niet wat ze met de situatie aan moeten.
Ik besluit een 'knuffelpanda' uit onze auto te halen en ga gewapend met de panda weer naar de slaapkamer. "Kijk Jochem, dit is onze knuffelpanda. Die werkt voor ons als troostknuffel. Als je verdrietig bent, dan kun je alles aan Panda vertellen. En als je niet wilt praten, dan kun je gewoon lekker met hem knuffelen." Jochem kijkt me met grote ogen aan. "En opa dan? Opa moet ook een knuffel. Misschien is hij ook wel verdrietig." Samen halen we een panda voor opa uit de auto. Jochem legt het knuffelbeestje onder opa's arm en kijkt tevreden. "Dat doe je goed", zeg ik. "Zo goed dat je mijn assistent wel kunt worden bij de uitvaart van opa." Jochem kijkt me glunderend aan, dat wil hij wel. En zo nemen we samen met oma en papa het kaarten- en kostenboek door en als een waar team regelen we voor opa de mooiste uitvaart. Natuurlijk is dat best verdrietig, maar mijn assistent Jochem maakt er, door zijn ontwapenende opmerkingen en suggesties een gesprek met een lach en een traan van.
Een aantal jaar later word ik opnieuw door hen gebeld, oma is overleden. Wanneer ik voor de tweede keer over het lange grindpad rijd, zie ik in de verte een blonde knul staan zwaaien. Het is Jochem. Met een panda in zijn handen. "Mag ik weer een knuffelpanda van je? Dan geven we die aan oma. Dan hebben ze er allebei eentje."
Marlon Noordhuis, Yarden uitvaartzorg
De columns van Marlon en haar collega's zijn gebundeld in een boekje,'Bijzondere verhalen over afscheid', hiervan is een derde uitgave verschenen. Deze derde bundel kunt u gratis bestellen door een email met uw adresgegevens en de code HVE te zenden aan bedrijfsbureau.hengelo@yarden.nl.