Laatste

30 maart 2018, 11:12

Dit is de laatste column, die gaat over het college in deze samenstelling en dan laten we het vertrek van Jeroen Hatenboer eventjes buiten beschouwing. Hij weet zelf wel wat er met hem aan de hand is en dat komt er nog wel eens uit, maar dat de angst voor twee vrouwelijke raadsleden hem zou hebben gedwongen op te stappen, lijkt mij even waarschijnlijk als het vinden van het eerste kievitsei in Nederland op het Van Heekplein. Waarom noemde hij de twee vrouwelijke fractievoorzitters en niet de andere fracties, die aanvankelijk ook aandrongen op uitstel, maar die na het vertrek van Jeroen bijdraaiden als een draaitol? Het rare is dat op het moment van het schrijven van deze column (zondagmiddag/maandagmorgen) ik nog geen notie heb van de uitslag van de verkiezingen. Maar u wel, op het moment dat u dit leest. Van al die keren, dat ik op welke manier dan ook, betrokken was bij verkiezingen, waren deze weken de spannendste. Het was alsof de stukjes van de puzzel in elkaar vielen. Marcel Boogers van de UT, hoogleraar regionale politicologie, signaleert een sterk groeiende belangstelling voor lokale politieke partijen, die hij verklaart met vier maatschappelijke trends:

-de gemeenten krijgen meer taken (er is meer te doen)
-de vraagstukken van de regio zijn groter en interessanter dan ooit
-de groei van de lokale partijen
-de interesse van de jonge journalist, die breder is dan die van de oudere journalist

Boogers verwacht door deze ontwikkelingen meer publiciteit, daardoor een hogere opkomst en meer stemmen op lokale partijen. Het verklaarde voor mij een aantal zaken, want ook hier speelt de kwestie lokaal / landelijk in de politiek. Als voordeel van een landelijke partij worden onder meer de contacten in Den Haag genoemd, die landelijke partijen zouden hebben en lokale partijen niet. Mijn ervaring is anders. Ik heb jarenlang lobbywerk voor gemeenten en provincies gedaan, bovendien hebben wij familie op het Binnenhof rondlopen. Maar de contactmogelijkheden met een bestuurder/politicus in Den Haag hoeven beslist niet binnen dezelfde partij of familie te zijn. Zowel ambtenaren als politici zijn via de telefoon of computer te bereiken, bijvoorbeeld via het centrale nummer van de tweede kamer. Zoals gezegd, op het moment dat u deze column leest is de uitslag bekend. De fractie met de meeste stemmen mag aan de slag gaan en zal ongetwijfeld beginnen met het horen van alle fracties. Hopelijk gebeurt dit in het openbaar. Dat zou vier jaar geleden ook in het openbaar gebeuren en acht jaar geleden ook. Beide keren ging dat niet door. Ik stel voor om in de openbaarheid officieel te overleggen en gezien de situatie van de gemeente, te komen tot een raadsakkoord. Enschede krijgt het de komende jaren voor de kiezen. Alle hulp is welkom, om te beginnen op politiek gebied.

Jan Visser