Een lach en een traan
Of de bespreking ook ergens anders kon plaatsvinden. Haar man was ziek, dus bij haar thuis kwam niet zo goed uit. Natuurlijk kon dat. Genoeg locaties in de omgeving om zakelijke besprekingen te voeren. Ik sprak om half 10 met haar af, zodat we nog even een aantal zaken konden voorbespreken. Ze heeft rugklachten ten gevolge van een verkeersongeval. Lang zitten gaat haar moeilijk af. Ze moest telkens even staan of een rondje lopen. Geen probleem. Doe waar je je goed bij voelt. Rond 10 uur schoof de schaderegelaar aan. Hij vertegenwoordigt de aansprakelijke verzekeraar en kwam inventariseren hoe het nu met cliënte gaat. En hoe was haar situatie voor het ongeval? Had ze werk? Hoe is de thuissituatie? Wie deed de huishouding? De tuin? Allemaal vragen die de revue passeren bij besprekingen omtrent schade. Er wordt een vergelijking gemaakt met de situatie toen, voor het ongeval, en die van nu. Kan mevrouw nog werken? Zo niet, wat kunnen we daar samen aan doen? In dit geval is gekozen voor een multidisciplinair traject. Cliënte gaat trainen onder begeleiding van een fysiotherapeut, een ergotherapeut, een revalidatiearts, psycholoog en sportarts. Dit alles om haar belastbaarheid te verhogen. Zodat ze haar werk weer aan kan. Ook krijgt ze hulp in de huishouding. Ze staat er niet alleen voor. De schaderegelaar vroeg aan het einde van de bespreking hoe ze het gesprek ervaren had. Ze was best zenuwachtig geweest, gaf ze eerlijk toe. Maar al met al viel het haar mee. Ze had gelachen en gehuild, tijdens het gesprek. Maar ze voelde zich uiteindelijk wel gehoord. Ze kreeg het gevoel serieus genomen te worden. En dat is belangrijk. Misschien nog wel belangrijker dan een financiële compensatie. En nu trainen geblazen. Het komt vast en zeker goed met deze dame. We gaan er samen voor.