Schone schijn.
In 2010 hield (voormalig) wethouder Myra Koomen de eerste Solidariteitsconferentie in Enschede. Een bijeenkomst met bestuurders van verschillende organisaties die bezig waren met de bestrijding van armoede in Enschede. Het was een groot succes. Koomen stapte in juni 2012 op en haar opvolger Welman ging verder met de conferenties. Niet voor lang; in 2013 veranderde het karakter van de bijeenkomsten. Uitgenodigd werden de werknemers die werkzaam waren op het gebied van armoedebeleid. Raadsleden waren niet welkom bij die bijeenkomsten. De afgelopen jaren heb ik vaak gevraagd: " Wethouder wanneer krijgen we weer een Solidariteitsconferentie?" Maar die bijeenkomst kwam er niet. Afgelopen week kreeg ik steeds meer signalen uit de praktijk, dat het niet goed ging en ik dacht: "Dan organiseert de raad zelf wel een conferentie". De SP steunde het initiatief. Alle politieke partijen werden uitgenodigd evenals bijna armoedebestrijders. De meeste fracties reageerden positief en waren aanwezig, behalve de PvdA, VVD, CDA en OPA. De woordvoerder van de CU was ziek en had zich netjes afgemeld. De maatschappelijke organisaties waren er allemaal, behalve het Fonds Bijzondere Noden en de Weekendschool. Het werd een indrukwekkende bijeenkomst. Een bijeenkomst waar de organisaties alle ruimte kregen om hun zorgen te uiten. Konden zeggen wat er goed of fout ging, met de raadsleden als aandachtige toehoorders. Tijdens de bijeenkomst kwam het Diaconaal Platform met een Manifest Armoedebeleid. De voorzitter van het Diaconaal Platform kent als geen ander het ware gezicht van armoede in onze stad. Hij kraakte het beleid van wethouder Welman en Van Houdt. In het manifest staat dat bij de wijkcoaches een hoog ziekteverzuim is. Er grote onvrede heerst. Het verloop groot en de werkdruk enorm is. Daarnaast moeten de coaches zowel hulp- als dienstverlener zijn. Van Houdt was op de hoogte. EnschedeAnders heeft ook diverse keren aangegeven dat de werkdruk te hoog is bij de coaches. Dat bijvoorbeeld, de mantelzorgondersteuning niet op het bordje van de wijkcoaches gelegd moet worden. Het gaat namelijk gewoon door, ondanks alle signalen. Wethouder Welman wordt verweten dat het sanctiebeleid van de afdeling Economie en Werk als 1 van de meest voedende vormen van afstandelijkheid is. Mensen komen pas "echt binnen" als ze een digitaal formulier hebben aangeleverd. De "warme kant is weg". Mensen vallen tussen wal en schip, met alle gevolgen van dien. Er wordt te veel geleund op vrijwilligers. Steeds weer worden er nieuwe projecten opgestart. Inmiddels heeft dit tonnen gekost zegt de voorzitter van het Diaconaal Platform in zijn manifest: "Het begint zo langzamerhand gênant te worden wanneer we voor de zoveelste keer onze bezorgdheid moeten uiten bij onze wethouders mbt allerlei desinvesteringen". Ook de informatie aan onze inwoners is slecht tot gebrekkig. Welman was op de hoogte. Nog een paar weken tot aan de verkiezingen. Wethouders vertrekken. De raad moet samen met maatschappelijke organisaties orde op zaken stellen. Geen schone schijn meer; het is genoeg geweest.