Dörp
De gemeente Rijssen-Holten stond vorige week twee keer in de krant, met twee opmerkelijke berichten. Het eerste bericht ging over de deelname aan de regio en de medewerking aan de Agenda van Twente en het tweede over de relatie volksvertegenwoordiging en de inwoners van Rijssen-Holten.
Want wat zoeken mensen, wat willen ze boven alles? Juist, rust en zekerheid, zo weinig mogelijk angsten. Dus zorgt het college voor rust en dat betekent in Rijssen – Holten je achterban niet verrassen, maar tijdig informeren ze moeten het niet alleen horen, maar ook ervaren, zien dat er iets gebeurt. Ze weten elkaars mening en prcberen conflicten te voorkomen.
Een grote gemeente als Enschede doet het tegenovergestelde. Ambtelijk apparaat en bestuur laten het er op aan komen. Ze stellen uit en stellen uit, totdat het niet anders kan en er een beslissing geforceerd wordt. Ik weet niet of dit effectiever is, vergeleken met de meer confessionele methode van polderen. De eerste methode wordt polarisatie genoemd; het conflict verergeren, totdat de bom barst en dan zien we wel weer.
Wat absoluut het geval is, is dat Rijssen-Holten een eigen pad afgaat wat betreft de Twentse samenwerking. Rijssen-Holten is alrijd een kritisch lid geweest van de Regio en is dat weer. De opslag voor de Agenda van Twente, blijkt een lastenverzwaring met zich mee te brengen en daar past de gemeenteraad voor. Het college van b. en w. zal wel een oplossing vinden, want niet betalen van de Twente-bijdrage betekent het einde van de regionale samenwerking en een vertrek van Rijssen-Holten betekenen. Ik denk dat de raadsleden dit in wezen niet erg zouden vinden. Ze willen best even rondkijken voor samenwerking in westelijke en zuidelijke richting.
Voor Enschede ligt het anders. Van diverse zijden wordt geroepen dat Enschede een leidende rol binnen de regio moet oppakken. Enschede wordt gedwongen het voortouw te nemen, maar de kar zit vast in de modder.
Ik meende dat het regiobureau zou worden opgeheven, maar dat is blijkbaar niet gebeurd.
Enschede kijkt steeds meer naar het Oosten, terwijl andere Twentse gemeenten alle andere windrichtingen opkijken. Het is los zand en zal nog losser worden. Pen en papier zijn onvoldoende om van Twente een echte regio te maken. Sommige mensen denken dat wanneer iets maar op papier staat en ondertekend is, de problemen opgelost zijn. Het begint dan pas.
Jan Visser