Noodlottig ongeval
Het was 's avonds laat. Ze kwam van de kaartclub en fietste naar huis. Nog even langs de cafetaria om een patatje te halen. Een kleine verrassing voor haar volwassen zoon. Ze stak over met haar fiets, zonder voorrang te verlenen. De automobilist op de voorrangsweg kon haar niet meer ontwijken. Een botsing tot gevolg. Een juridische discussie volgt. Als fietser ben je meer beschermd in het verkeer als je wordt aangereden door een motorvoertuig. Je krijgt dan minimaal 50% van je schade vergoed. Daarnaast wordt gekeken naar de over en weer gemaakte fouten. Was het een drukke weg, werd er hard gereden, was het een overzichtelijk kruispunt etc. Allemaal omstandigheden die van belang zijn. Maar ook de ernst van het letsel speelt mee in de verdeling van schuld. En het letsel was dit keer niet gering. Het slachtoffer werd direct met een ambulance afgevoerd en heeft 3 weken op de intensive care gelegen. Een schedelfractuur, scheurtjes in de nekwervel, een gebroken onderrug en een breuk in de lies. Ze werd uiteindelijk overgeplaatst naar een verpleeghuis om te revalideren. Maanden moest ze er verblijven. Eerst weer leren zitten, daarna kleine stapjes maken. Iedere dag therapie. Maar ook veel aanspraak van de andere bewoners en de verplegers. Ze vond het er wel gezellig, vertelde ze me. Bizar eigenlijk. In zo'n situatie toch van het positieve uitgaan. En nu is ze weer thuis. Haar zoon werkt hele dagen, ze is veel alleen. Via de gemeente heeft ze een gelijkvloerse woning toegewezen gekregen. Een aanleunwoning, behorend bij een verzorgingstehuis. De sleutel krijgt ze binnenkort. Mevrouw heeft nog een lange weg te gaan, maar ze komt er met haar positieve instelling wel. En de patat? Die werd 's avonds nog afgeleverd door de politie. Wel koud inmiddels.