ARP

1 november 2017, 11:47

Mijn vader was een lieve, zachtmoedig mens en lid van de Anti-Revolutionaire Partij. Op religieus gebied was hij niet echt fanatiek. Om mijn moeder een plezier te doen werd hij van hervormd, gereformeerd synodaal. Maar van politieke partij zou hij nooit switchen. Ik had het niet door, hoe diep dat zat, want bij de eerste verkiezingen waaraan ik mee mocht doen, had ik een poster van de PPR voor het slaapkamerraam gehangen. Die werd er door hem afgescheurd "Niet in mijn huis.", zoiets riep hij, nadat een buurman hem op het wangedrag van zijn zoon had gewezen. Op het raam bleven wekenlang vier stukjes sellotape achter als getuigen.

Preek
Een neefje zat voor de ARP in de gemeenteraad van Grootegast, maar ging mee met een splitsing binnen de fractie. Mijn vader was zeer boos op hem en zondagsmorgens werd eerst de preek doorgenomen ("'t Was weer niks.Allemaal van dat slappe gedoe. Nee, dan Zelle, die preekt de pannen van het kerkdak.") en daarna de politiek.En als er dan nog een borreltje voor het eten werd geschonken, werden de hoofden al snel zo rood als een biet. Maar de AR ging op in het CDA. Mijn vader fel tegen uiteraard, want hoewel religieus vrijzinnig van aard, katholieken waren nog een slag erger. Veel erger. Die konden geld geven en kregen dan vergeving van zonden, terwijl in de bijbel stond: "Door geloof alleen."

Geloof
En hier kom ik op de rol van de bijbel in de politiek.. Mag de politicus een wet goed- of afkeuren vanwege een persoonlijke, religieuze opvatting? De voorstanders zullen zeggen, dat ze niet anders kunnen; een beslissing over leven en dood is zo gevoelig en principieel dat je als aanhanger van welk geloof dan ook, daar een mening over hebt. Zwaargelovigen komen met citaten op de proppen als: "De overheid die over u gesteld is", als rechtvaardiging voor van acceptatie van gezag, maar ook van gehoorzaamheid in zijn algemeen.

Principiële kwesties
Kijk naar Rutte III. Door de deelname van de ChristenUnie en D66 aan dit kabinet zitten principiële probleem in het nieuwe kabinet ingebakken. Ze zullen wel een procedure hebben bedacht om dit in goede banen te leiden, maar mis gaat het. Scheiding van kerk en staat kan volgens mij bij erg principiële kwesties niet, daar zit ook altijd iets van normen en waarden in. Er is maar één voorbehoud; Je moet respect hebben voor de andermans mening en als principe hebben dat je niet de waarheid in pacht hebt. Daarvoor moet je kwetsbaar zijn, je klein maken, je bent maar een stofje op aarde, een zandkorrel op het strand, as in de wind. Dan ben je principieel.

Jan Visser