Vertrouwen
De zaal begint al aardig vol te lopen als ik aankom. Stadsdeelvergadering Noord houdt haar vergadering met op de agenda diftar en zwerfafval. Ik hoor de mensen morren en hun ergernis uitspreken over de vervuiling van de openbare ruimte en diftar en de vergadering is nog niet eens begonnen.
De voorzitter heet iedereen welkom en zegt dat hij gaat beginnen met een tafelgesprek. Ik trek mijn wenkbrauwen op. Een tafelgesprek? Aan tafel de wethouder, een raadslid van de PvdA die het onderwerp op de agenda heeft gezet, ( goed gedaan ) een actieve bewoner uit Noord die al heel lang bezig is met groenafval en een afvalcoach.
De wethouder begint met hetzelfde riedeltje als altijd. Diftar werkt goed. Het succes is groot. Hij vertelt hoe de inwoners waanzinnig aan het plastic inzamelen zijn. Inwendig denk ik: "Niet doen wethouder, de mensen komen hier vanavond omdat ze last hebben van diftar, elke dag opnieuw. Bewoners willen antwoorden op hun vragen. Geef daar ruimte voor". Maar helaas, de tijd om vragen uit de zaal te beantwoorden is er bijna niet.
Het tweede tafelgesprek gaat over het zwerfvuil. Weer de wethouder aan het woord en de bewoners nauwelijks. Eerlijk gezegd zit ik mij te verbijten. Hoe dom kun je zijn? Als je een zaal vol hebt met ongeveer 100 bewoners die hun ongenoegen laten blijken over het afvalbeleid, dan hoort daar zorgvuldig naar geluisterd te worden.
Een meneer geeft zelfs aan dat het vertrouwen in de politiek minimaal is. Een uitspraak die binnenkomt. De bewoners verwachten van de politiek dat ze maatregelen nemen met betrekking tot het afvalbeleid . Zij ervaren grote hinder. Zeer terecht dat zij hun zorgen en ergernis uiten. De hele avond wordt er amper gesproken over het onderzoek van het CPB, dat de vloer aanveegt met alle argumenten die voor diftar of voor omgekeerd inzamelen worden aangehaald. Plastic raakt steeds meer vervuild, maar daar gaat de wethouder niet graag op in. Hij blijft blijkbaar doorzetten op dezelfde weg. Dan kom je aan het vertrouwen van de inwoners in de politiek.
Inwoners mogen verwachten dat hun volksvertegenwoordigers naar alle argumenten kijken en niet stug doorgaan op de ingeslagen weg. Helemaal niet als blijkt dat de weg een doodlopende geworden is.
Nog een paar weken en het afvalbeleid staat op de agenda van de stedelijke commissie. Dan zullen we zien of het college en de politieke partijen een pas op de plaats maken. Hebben zij oog voor verandering van het beleid of denderen ze door op de ingeslagen weg.
Margriet Visser,
EnschedeAnders