Het zinnetje
De afgelopen weken spookt mij steeds een zinnetje door het hoofd. Het zinnetje: " De WMO kost Enschede meer dan begroot en levert zeker niets op "….. Daar moest ik even over nadenken " Levert zeker niets op "….
Het zinnetje, gezegd door een ambtenaar, stond in een artikel in de Tubantia, met als titel: WMO-ambtenaren die op stoel van arts zitten. Medische gegevens zijn van de patiënt.
Medische gegevens opvragen door ambtenaren is taboe .Voor ambtenaren zijn zij geen patiënten, maar cliënten. Huisartsen en Het Roessingh constateren dat patiënten om medische gegevens vragen, omdat ze denken dat ze dit nodig te hebben om een beroep te kunnen doen op de WMO. De ambtenaren zeggen dat zij dat niet doen.
De medisch bestuurder van het revalidatiecentrum Roessingh vertelt dat er vaker ruis op de lijn met de gemeente zit. Patiënten krijgen van het Roessingh in een vroeg stadium een plan mee voor aanpassingen in de thuissituatie.
Hij vermoedt dat de traagheid en terughoudendheid van de gemeente wordt ingegeven door het gevoel als zouden mensen misbruik maken van de WMO-gelden.
Maar hij zei: " Neem van mij aan dat we dat hier niet zien". De gemeente geeft aan dat het overgrote deel oprecht aanspraak maakt op hulp. Van wantrouwen is geen sprake.
Maar waarom houdt de gemeente dan de boot af, als het Roessingh met een aanpassingsplan komt voor de patiënt? Neem van mij aan dat patiënten die bijvoorbeeld getroffen zijn door een hersenbloeding, wel andere dingen aan hun hoofd hebben dan de gemeente te besodemieteren. Voor hun zijn de aanpassingen thuis van levensbelang.
Dan terug naar het zinnetje: " Levert zeker niets op". Wat had je als gemeente gehoopt, dat de extra WMO-gelden de algemene kas zouden spekken? Persoonlijk vond ik het een zeer ongelukkige uitspraak en dan druk ik mij nog voorzichtig uit.
Door middel van het zinnetje, schoffeert de gemeente mensen. Ze komen in een welles / nietes spelletje terecht. Ze krijgen hun recht niet, omdat de gemeente de boot afhoudt.
Ze worden weggezet als veeleisend, alsof het te veel gevraagd is om bijvoorbeeld een scootmobiel aan te vragen als iemand halfzijdig verlamd is.
De gemeente vergeet dat hulp en zorg aan onze inwoners heel veel oplevert. Welbevinden, een menswaardig bestaan, geen sociaal isolement. Goede zorg draagt bij aan de kwaliteit van het leven. En ja dit kost de gemeente geld, maar de menselijke maat hoort voorop te staan, niet de financiën.
Margriet Visser
EnschedeAnders