Ooggetuige
Ik ben laat die donderdagavond als FC Twente één van de laatste thuiswedstrijden van het seizoen speelt. Tegen PSV en dat kan leuk worden; PSV mag geen punt verliezen, ze doen nog mee in de strijd om de hoogste plekken en Twente moet het publiek bedanken. Ik hoor in de auto dat de wedstrijd is begonnen, draai het parkeerterrein op en loop naar het stadion. In mijn eentje, want mijn vaste voetbalmaatje kon niet op deze doordeweekse avond. Het is rustig rond het stadion en bij de hekken. De stewards volgen de wedstrijd binnen op een televisie, zie ik. Eigenlijk moet ik nog even plassen. Als ik het nu niet doe, moet het gegarandeerd straks. Okay, maar ik baal als een gek. Vanuit de gracht hoor ik dat PSV scoort, maar ik zie geen ene mallemoer. Snel loop ik door, wil de deur naar het plashok opentrekken als een steward naar buiten stormt, gevolgd door drie jongens. De deur van de achterste wc staat open. Ik heb één ding geleerd van het voetbal; bemoei je nergens mee en verwonder je nergens over. Ik doe waarvoor ik kwam en ga naar mijn plek. Leuke wedstrijd, spannend. Tweede helft is zo'n tien minuten oud als Jan Bruins omroept, dat we het stadion moeten ontruimen, dat we de aanwijzingen van de stewards moeten opvolgen en dat de wedstrijd wordt uitgespeeld. O, de wedstrijd gaat door? Dan is er geen gevaar voor de spelers, dus geen bom of terreuraanslag. Goed, ik zal de aanwijzingen van de stewards opvolgen, maar voorlopig klonteren die bij elkaar in de tankgracht. Zoals ik reageren meer bezoekers. Ouders met kinderen willen het goede voorbeeld geven en verlaten de tribunes, de rest blijft. Opnieuw Jan Bruins, twee keer. De ene keer moet vak P blijven, de volgende keer vertrekken. Het zal niemand een zorg zijn, want Twente maakt in de laatste minuut gelijk. De scheidsrechter fluit af. Ik vertrek, in de verte bij het honk van vak P staat wat volk en ik zie bereden politie. Ik haat relletjes met paarden erbij, ze worden geslagen, of ze gooien stoelen, fietsen, barkrukken voor de benen van die dieren. De ME moet meer met honden werken. Die bijten. Afgelopen week verscheen het onderzoeksrapport naar de "omroepcommunicatie" in het stadion tijdens de inval in het honk van vak P. Hoewel het niet met zoveel woorden wordt gezegd, wijzen de drie opdrachtgevers van het onderzoek met een beschuldigende vinger naar FC Twente, dat halverwege het onderzoek afhaakte en daar wel een reden voor zal hebben gehad. Het is en blijft oorverdovend stil vanuit de voetbalclub. Ook als je niks zegt, zegt dat iets. Twente likt haar wonden. Het wordt tijd dat de betrokken instanties de gelederen sluiten. Als FC Twente één of meerdere problemen heeft, heeft de hele regio problemen. Persconferenties waarop de instanties niet verder komen dan "het is niet onze schuld" leveren geen bijdrage aan de oplossing ervan. -Jan Visser