Laatste adem
Een paar dagen zijn verstreken. Oscar komt nauwelijks zijn hangmand nog uit. Alleen om naar het kattentoilet te gaan achterin de tuin. Vaak haalt hij het tot zijn schaamte niet en laat hij of urine of dunne ontlasting vallen onderweg. Moedig probeert hij het zoveel mogelijk schoon te maken ondanks protesten van Lara. Om dan vervolgens zich uitgeput op te rollen in zijn mandje. Slapen doet hij nu heel veel. Lara en Marion en toch ook Boris hopen tegen beter weten in dat het vele slapen zal helpen om te herstellen.
Burgemeester Victor is op bezoek geweest. Hij heeft een tijd gezeten naast de slapende Oscar. Hoofdschuddend en zwijgend is hij weer weggegaan. Lara en Marion in de wetenschap achterlatend dat hij de volgende dag weer voor de deur zal staan. Marion blijft nu vaker thuis. Baron & Myrte doen het goed en over niet te lange tijd zullen ze voorgoed bij haar en Boris kunnen zijn.
Beide poezenvrouwen kunnen zich niet voorstellen hoe het leven er zonder Oscar, hun grote' broer' eruit zou zien. En Lara blijft natuurlijk alleen achter dan in het kattenhuis. Ze huilen veel deze dagen en als de voordeurbel op een middag klinkt, doet Lara met betraande oogjes open. Voor haar staat een stevige kater, op zijn achterpoten die haar lachend aankijkt. Een pootje om de ook al op haar achterpoten staande poes geslagen...
Oscar komt, bij het horen van broertjes stem langzaam en wat verbijsterd overeind. 'Ik moet dood zijn', spreekt hij haast onhoorbaar tegen Marion. Deze kijkt verbaasd naar de binnenkomers. De kater die een zekere gelijkenis vertoont met Oscar. Broertje, in de gang met korte bewoordingen door Lara op de hoogte gesteld, loopt richting zijn zieke broer. Ze slaan onwennig hun poten om elkaar heen. 'Eindelijk', fluistert Oscar. Een stem die meer op een ademtocht lijkt. Het blijkt zijn laatste te zijn.
(Einde)
Angela Post-Deen