Gedichten over Enschede vallen in de smaak
AlgemeenEnschede - De Schrijfwedstrijd in het kader van de WAK is gewonnen door Rineke Kuiper en niet zoals vorige week abuis werd vermeld Rianne Kuiper.
Rineke Kuiper kreeg bij de prijsuitreiking in Concordia voor haar gedicht ‘Sloop in de bruggert’ alle lof van juryvoorzitter Wendy Wessels. ‘’Een originele en creatieve invalshoek, een ‘eigen’ titel, een gedicht met een kop en staart, een goed ritme en mooi gebruik van rijm, het schetsen van toegankelijke beelden, en de weergave van een zich herhalende cyclus.’’
De tweede prijs ging naar Henriëtte Evers met het gedicht ‘Enschede’. Dit gedicht kent volgens de jury mooie metaforen. “Er worden met weinig woorden mooie beelden neergezet.’’
Enschede
De naam verbasterd, onbekend, bescheiden en geremd
Textielfabrieken als dorpen uitgestrooid, spoorlijnen als linten doorgeweven
Arbeid, plicht dat was het leven
Het plekje tot een plaats uitgegroeid
Enschede aan de grens opgebloeid
De stad alsmaar groter
versmelting, grenzen vervagen, gebouwen als maar hoger
Robuuste fabrieken juwelen van de stad
Verheven tot woningen vertrouwd en vast
Kracht bracht de stad tot wat het nu is
Verleden, heden en toekomst, de schakel van verbintenis
De derde prijs was voor Rianda Beune met ‘Enschede Hoezee!’ De jury: “Deze dame heeft een link gelegd naar een gedicht van de stadsdichter Dick Schlüter! Het consequente gebruik van eindrijm is goed gedaan. Het verhaal ‘loopt’ goed.’’
Enschede Hoezee!
In de vorige eeuw zag ik in Enschede het levenslicht
en dat is een goede openingszin voor dit gedicht;
wat me daarna als eerste te binnen schiet
zijn de eerste 2 regels van een reeds lang vervlogen lied:
“geef mij maar Enschede………
met z’n ondergrondse plee……..”.
Het stond niet op de hitlijst in die tijd
maar die bijzondere WC was een feit.
Hij/zij heeft de eeuwwisseling niet meegemaakt
en is totaal in de vergetelheid geraakt.
Veel “herinneringen” zouden door de jaren heen verdwijnen
moderne nieuwbouw zou verschijnen
van “nostalgie” had men nog niet gehoord
“vernieuwing” was het nieuwe toverwoord!
Gelukkig is er nog veel historie van de ondergang gered
en daaraan beleven -hopelijk- volgende generaties ook nog pret.
Oude kerkklokken laten op zondag nog luidkeels van zich horen
gebedshuizen pronken in het stadsbeeld, met of zonder toren,
ook het stadhuis en het ei van ko doen in dat rijtje mee….
blikvangers in het centrum van Enschede.
Historische gebouwen zijn verdwenen
de eerste torenflats verschenen
oude huizen afgebroken en herbouwd
“modern” wordt ook weer vertrouwd.
De schouwburg is geen schouwburg meer, doch later
kwam het Muziekcentrum en het Wilmink-theater!
De parken hebben de tand des tijds doorstaan
nog altijd een fijne plek om naar toe te gaan.
Ik wandelde daar aan de hand van mijn ouders
met m’n vriendje dicht tegen elkaars schouders
de kinderen zijn op diverse plekjes op de foto gezet
ook met de kleinkinderen vele uurtjes “park”pret!
Een dagje of weekendje weg in eigen land……
een week of twee naar een zonnig ver-weg strand …..
altijd heimwee naar de dingen die bij Enschede horen
een verlangen naar het zicht op de alpha-toren!
Waar ik mij nog steeds over verwonder……
mijn geboortestad blijft bijzonder,
maar toch voor mij ook heel gewoon…….
misschien omdat ik er al 75 jaar woon?!
Ik hoop er nog een poosje te mogen leven…….
om in textieltermen te spreken: “ik ben met (mijn) Enschede verweven!”
Meer weten over Enschede?
dat is een goed idee
breng een bezoekje aan de VVV.
Ik ben heel tevree: “Enschede…. Hoezee!”
